Dag 7 - Back to Kalutara

Vandaag zouden we om 10:30 de trein nemen naar Colombo. Robert en Wahjira zouden ons dan ophalen van het treinstation in Colombo en dan zouden we met hun terugrijden naar Kalutara.
Pieter voelt zich inmiddels een klein beetje beter. Maar is nog steeds beroerd en aan de diaree.
We gingen om 10u richting treinstation met de tuctuc driver van gister.
Een echte raceboy die iedereen bijna omver rijdt en kriskras tussen bussen en alles heen skeurt!
We dachten dat Wahjira erg was, maar dit slaat echt alles.

Het hotel personeel had hem goed geïnstrueerd. Hij moest ons even brengen maar ook helpen met kaartjes kopen en hij zou ons dan naar het goede perron brengen en wachten tot wij in de trein stapten voordat hij weer vertrok.
Leek prima! Hij had ons gister bij het ziekenhuis ook heel erg goed geholpen namelijk.

We kwamen bij het station en daar gingen we kaartjes kopen. Hij legde uit aan de medewerker dat we 1e klas kaartjes wilden hebben maar de trein was helemaal vol geboekt om 10:30. Maar we konden wel met de intercity trein van 12:15. Bij dit loket hing een groot bord waarop stond “First Sri Lanka intercitytrain from Kandy to Colombo, First class full airco!”
Wij vet blij, zaten we ook nog in een redelijk luxe trein!
Na ongeveer 3 kwartier in de rij te hebben gestaan, omdat er een aantal Chinezen natuurlijk niet wisten hoe of wat, waren we eindelijk aan de beurt voor de kaartjes.
Bleek 1e en 2e klas uitverkocht te zijn….en we konden nog wel een kaartje kopen voor de 3e klas. We hebben voor 800 roepies 2 kaartjes gekocht maar waren not amused. We wisten dat de 3e klas niet erg comfortabel was. Je moet dan maar hopen op een plekje en zo niet, dan kon je dus 3 uren staan. Opgepropt als een blik sardientjes.
Pieter voelt zich nog steeds niet fit dus we zijn eerst terug gegaan naar het hotel.
Daar hebben we besloten om toch maar niet met de trein te gaan dan. Het leek ons beter om met een taxi naar Colombo te gaan en dat Robert en Wahjira ons daar zouden oppikken.
We belden Robert met het full booked trein verhaal en hij zei dat hij ons dan wel wilde ophalen!
Als we een taxi naar Colombo lieten gaan moesten we ook de terugreis van die taxi betalen en daarna nog de heen- en terugreis van Robert en Wahjira van Kalutara naar Colombo.

Robert vertelde dat het op zondag rustig is op de weg dus dat ze hier ongeveer met 3/3,5 uur kunnen zijn. Wel jammer van de treinreis maar wel beter voor Pieter z’n buik!
De hotel manager vertelde ons dat zondag het openbaar vervoer juist heel druk is in Sri Lanka en dat het beter was geweest om van te voren te reserveren. De luitjes voor ons hadden dit wel gedaan….
Maar al met al komt het zo ook weer helemaal goed.
Nu nog ff lekker Chillen en rond 15 uur zijn ze bij ons bij het hotel. Een uur of 7 vanavond zijn we dan bij Tangerine beach.
Rustig aan, no problem, we hebben tenslotte vakantie!

Nog even lekker bij het zwembad gehangen daarna geluncht en op naar Kalutara.
Onderweg ging trapte Wahjira nog even door de koppeling heen en we lieten de auto uitrollen langs de kant van de weg. Heel toevallig net bij één of andere oud-auto-meuk verkoper en die heeft ter plekke de auto weer even gefixt.
Na een half uurtje konden we weer verder.

Robert had de telefoon van Nicole in Kalutara gebruiksklaar gemaakt. Alle codes verwijderd zodat hij hem nu kan gebruiken. Toen hij de eerste keer gebeld werd schrok hij zich een hoedje, er klonk een ingesproken beltoon met “Nicole, Nicole” hij snapte er niets van.
Toen we vertelden dat Nicole mijn zusje is kwam hij niet meer bij. Hij vertaalde het gauw even in het Singhalees naar Wahjira en we zaten schaterend in de auto van het lachen. Nicole had haar beltoon nog niet aangepast voor ze hem weg gaf!

Bij de Pineapple garden nog even gestopt voor een snelle toilet stop en daar hebben we nog even wat heerlijke verse ananas meegnomen, vers van het mes!
Rond 19:45 kwamen we aan bij Tangerine Beach.
Leuk om weer terug te zijn, alles zo herkenbaar.

Bij het inchecken bleek de kamer toch ietsie duurder te zijn dan gepland….Maar ja, aangezien Pieter nog niet helemaal fit was hadden we geen zin om nog verder te zoeken naar een hotel. We wisten dat het hier goed was met eten enz.
Misschien dat we morgen wat anders zoeken.

We werden naar een kamer gebracht aan de andere kant van het hotel dan waar we vorig jaar zaten. We hebben nu een kamer met zeezicht dus echt werkelijk waar prachtig.
Tijdens het diner kwamen we een heleboel obers van vorig jaar tegen. Ze waren helemaal enthousiast dat we er weer waren en ze stonden allemaal om ons heen!
“Eeuwe, lachebek, ze waren er allemaal”.
Het voelde als thuiskomen zo’n warm welkom.

’s Avonds hebben we toch besloten om nog een nachtje te blijven in Tangerine, het is hier goed en we weten dat er goedkoper toch bijna geen goede hotels hier zijn.

Daarna nog even met de oudjes geskyped en toen vroeg het mandje in.