Happy New year!!!

Dag beste volgers! Hier ons eerste verslag vanaf het prachtige Sri Lanka.
Inmiddels zijn we goed uitgeslapen en is voor ons dag 2 begonnen.
Gister ochtend om 05:15 Srilankaanse tijd (01:45 NL tijd) kwamen we aan op Sri Lanka.
De reis verliep voorspoedig! Geen gekke dingen onderweg. En op Abu Dhabi airport ging ook alles gesmeerd. We hebben nog even 2 slof sigaretten meegenomen voor 90 Dirham (ons geld van Dubai wat we over hadden van vorig jaar, ongeveer 18euro) en toen gauw verder met Srilankan airlines.
De service van Srilankan airlines was super. Er liepen constant stewardessen rond die vroegen wat je wilde drinken en het eten was ook goed verzorgd.

Het halve vliegtuig zat al vol met Srilankanen en de stewardessen liepen in Sari's dus we waren meteen in de sfeer. Er zat een jongen naast me die na het eten hondsberoerd werd en zichzelf in zijn slaap onderkotste (ineens viel hij om op mijn schouder en daarna spuugde die zijn eten over zichzelf heen.) Het leek meer op een epileptische aanval omdat zijn ogen wegdraaiden en hij niet door had dat hij gebraakt had. We riepen gauw de steward en hij hielp de jongen naar het toilet. Even later toen hij weer terug was ging het weer even niet goed en greep hij snel naar het zakje waar de koptelefoon in gezeten had om dit vervolgens weer vol te spugen.
Hij bleef daarna lang op de toilet en kreeg van de steward een kotszakje en thee.
Na nog een keer te hebben moeten opstaan voor deze zieke jongen kwam hij zelf op het idee om van plek te wisselen. Alleen had hij de tweede keer zijn stoel ook onder gespuugd en uiteraard was ik de gelukkige die daar dus mocht gaan zitten. Gelukkig duurde de reis toen nog maar 45 minuten dus neus dicht, niks aanraken en ff doorbikkelen dus. Het was wel heel sneu dat deze jongen zich zo beroerd voelde. Hij bood ook steeds zijn excuses aan. Hopelijk voelt hij zich nu weer beter :-)

Toen langs immigration, waar Pieter het nodig vond om 3x van rij te wisselen, omdat dit volgens hem sneller ging (wat natuurlijk niet zo was...) en toen we eindelijk aan de beurt waren hadden we ons immigration formulier niet ingevuld. Dus terug naar de balie en weer achter in de rij. Bij de bagageband ging het ons beter af. Al mopperend, omdat we natuurlijk naar de verste band moesten, liepen we richting bagageband. Tijdens het mopperen zagen we mijn koffer al aankomen en al lopend pakten we ook die van Pieter zo van de band. Er stonden mensen rijen dik te wachten en we komen net aanlopen, pikken onze koffers eraf, en konden meteen verder.
Uiteraard stonden Robert en Vajira al op ons te wachten en ook Kavindu was meegekomen om ons op te halen. Het weerzien was fantastisch, handjes, knuffels en meteen dolle pret.

Na 1,5 uur in de taxi van Vajira waren we bij het guesthouse van Robert. En we gingen eindelijk eens over de nieuwe highway, waar overigens wel maximaal 100 km p/u gereden mag worden! Hoera!!
We kregen thee en zaten in onze veel te warme kleding uit te kijken over de zee.
Dan vergeet je meteen dat je moe bent en hoe lang de reis eigenlijk duurde.
Robert wilde meteen breakfast voor ons maken maar het leek ons verstandig om eerst even lekker te douchen en wat te slapen.
Prachtig guesthouse heeft Robert laten bouwen en ook de douche was prachtig, schoon en nieuw.
Daarna lekker 3 uurtjes geslapen in het veel te grote bed en om 11:00 besloten om toch maar weer van bed te gaan. We wilden wat beleven, slapen kunnen we thuis wel weer.

Om 11:00 kregen we een heerlijk brunch voorgeschoteld in het restaurant van Robert en Dulika.
Eerst kregen we beide een bord vol fruit; 2 bananas, part watermelon, , papaya, pineapple en daarna volgde een heerlijke omelet, tosti's en een heerlijke grote fruitjuice. Dus vol vitamines konden we aan de dag beginnen. We hebben eerst met Robert en Dulika onze plannen besproken en daarna onze koffers uitgepakt.

In de middag zijn we naar de bank gegaan om onze eerste Ruppees op te halen en wat kleine boodschapjes te doen bij de Arpico supermarket. We hoeven niet veel te halen want we worden mega goed verzorgd bij het guesthouse. Thee, drinken, hapjes alles wordt geregeld. We hebben zelfs in de namiddag nog even mogen meegenieten van de new years hapjes die Dulika over had van vorige week, het Srilankaanse Nieuwjaar. Het leek een overheerlijk bittergarnituur maar bleek toch een zaligheid aan zoetigheden te zijn. Gemaakt van olie, kokos en melkrijst. Heerlijk om mee te mogen genieten van hun cultuur! Wat ook nog wel grappig is om te vermelden is dat iedereen ons hier dus nog een happy new year wenst en wij doen natuurlijk vrolijk mee in onze korte broek.

's Middags had Robert de tuktuk van Lahsman bij het guesthouse staan en deze is werkelijk waar prachtig. Hij ziet eruit als nieuw met het nieuwe dak en de nieuwe verf. En voorop en achterop heeft Robert mijn naam laten zetten: Kamalawathie en achter op het raampje staat nog: Pieter and Gemma. Hahaha hilarisch! Nu nog de Fryske vlag sticker erop die we meegenomen hebben van huis en dan is ie klaar.
Robert heeft ons in onze eigen tuktuk naar zijn tuktuk gereden die bij iemand anders stond voor reparatie. Robert heeft een autoradio laten inbouwen in z'n tuktuk en achter in zitten nu boxen. Hahaha dus met keiharde Sri Lanka music cruisen wij hier door Kalutara.
Onderweg kwamen we nog even zonder petrol te staan maar ook dan komt omstanders helpen met arack flessen gevuld met petrol. Doordat we nu veel met Robert en zijn hele familie zijn, komen we steeds dichter bij de locals en wordt dit avontuur steeds mooier. Dit is geen zonvakantie voor ons, we voelen ons bevoorrecht dat we mee mogen genieten en kijken met deze zeer gastvrije bevolking. Alles voelt vertrouwd en wordt steeds meer eigen. Zoals dat we meteen een verkoper op krukken en een manke voet bij ons hadden en we deze zonder paniek en stress kunnen vertellen dat we maybe later something van hem kopen. En dan al bedacht hebben dat we inderdaad wel iets van hem kunnen kopen als souvenir voor het thuisfront maar dat we dit aan het eind van de vakantie doen.
Aan het eind van de middag zijn we met Robert naar Vajira's huis gegaan. We hadden cadeaus gekocht voor zijn kinderen die we inmiddels 2 jaar niet gezien hadden. De babyboy liep nu al en ze lijken allemaal stuk voor stuk op hun vader, flaporen en als je ze aankijkt geven ze je de meest mooie smile die je ooit gezien hebt. Ook hebben we kennis gemaakt met de vader van Vajira's vrouw. De kinderen pakten de cadeautjes aan en legden deze meteen ongeopend weg. In Sri Lanka is het schijnbaar niet gepast om de cadeaus in bijzijn van de gever open te maken. We hebben dus helaas geen fotootjes hiervan kunnen schieten. Wel van de jongste die geen idee had wat memory was en nadat ik alle kaartjes uit de kartonnetjes had gedrukt, ze er meteen weer in ging drukken. Ik wilde nog uitleggen hoe het werkte maar ach...als hij denkt dat het een puzzel is, ook goed! Hij was zo leuk aan het spelen. We kregen weer milktea en zelfs een gebakje! Pieter helemaal blij:-). Het advies van z'n moeder om goed om z'n eten te denken, i.v.m. z'n maagproblemen, heeft hij welgeteld een halve dag weten vol te houden. Zelf weten....denk ik dan maar....!
's Avonds heerlijk gegeten aan zee en Dulika had heerlijke vegetable rice, mixed salat, koraalfish en een bord vol garlic prawns voor ons gemaakt! Heerlijk joh! We hebben onze vingers erbij afgelikt. Jan Albert had ons al verteld dat het eten daar fantastisch was maar Pieter was bang dat het to spicey zou zijn. Maar nu Dulika weet dat Pieter not so spicey eet, had ze hier ook rekening mee gehouden.

Robert had ons koelkastje op de kamer gevuld met wat wij altijd drinken op Sri Lanka: cola, sprite and white wine. Fantastisch! Deze kleine dingen, het oog voor detail, is fenomenaal en zorgt ervoor dat we ons als koning en koningin voelen hier. Wat een service!! (Daar kunnen ze in Nederland nog wat van leren.....).

Alles is hier mogelijk en zo niet, dan toch! Robert roept de hele tijd "yes, yes, no problem" en "Yeah, why not!" Pieter en ik hebben bedacht dat dit ons motto wordt deze vakantie!!!
Zo zei ik vanmorgen tegen Pieter "ik ga even wat foto's maken hoor buiten". Waarop Pieter antwoordde "Yeah, why not!".

Tijdens dat ik dit verslag typ zijn we onderweg naar Nelundeniya to pick up my family! We zijn zeer benieuwd hoe dit zal verlopen deze week. Ik kon er vannacht slecht van slapen, zo exiting en nerveus was ik. Onderweg net nog een cow race tegengekomen, de boerenbruiloft in de Midstraat is er niks bij. Fantastisch, iedereen met vlaggen aan de kant van de weg of er achter aan en achter de koe zit een karretje waarop 1 man de koe opjut om te rennen.

Zo dit was ons eerste verslag! Ik hoop dat ik de aankomende week tijd heb om de verslagen goed bij te houden. Het zal wel druk worden met mijn family 24/7 om ons heen.
Ik ga m'n best doen, want we zullen vast en zeker weer veel beleven!

Tot de volgende blog!!
Groetjes van Tropical Man and Nervous Women