Dag 14 - Lazy Sunday

Zondag lekker uitgeslapen en om 9u kregen we een wake up call met de mededeling dat we verwacht werden bij het ontbijt. Wow! Was ’t al zo laat?!
Na het ontbijt zijn we bij het zwembad gaan hangen met wat tijdschriften en de lappie (=laptop).
Het was helaas een beetje bewolkt vandaag dus niet echt een geschikte dag om bij het zwembad te blijven zitten.
Na de lunch zijn we dan ook naar de hotelkamer gegaan en daar heeft Pieter op bed alvast naar een Hotel op Sri Lanka voor volgend jaar gezocht. Eigenlijk wilden we in 2014 een jaartje niet gaan maar nu willen we zo snel mogelijk weer! En ik heb bij het open raam tijdschriftjes gelezen.

Om een uur of 4 ’s middags kregen we toch wel zin om even wat te doen.
Zo ontstond het idee om met raceboy even naar de supermarkt te gaan om nog wat snoep voor de kids uit het dorp van mijn moeder te halen.
Dan konden we dat morgen bij het afscheid uitdelen. Zo gezegd zo gedaan!

Pieter mocht weer rijden van raceboy maar van de berg af leek dat Pieter niet zo’n goed idee.
We reden langs een Hindoe tempel en we vroegen raceboy of we een fotootje konden maken. Hij stopte en hij nam ons mee naar binnen. Heel anders dan een Boeddhistische tempel. Maar we wilden zeker even binnen kijken omdat mijn moeder natuurlijk Hindoeïstisch is.
Raceboy gebaarde dat we de slippers in de tuktuk konden laten en op blote voeten gingen we naar binnen.
In de tempel stonden allemaal kleine hokjes, huisjes waar je verschillende goden kunt eren. Met bloemen of olielampen liepen de mensen langs of om de huisjes. Nu snap ik waarom mijn moeder een olielamp wilde hebben voor de nieuwe tempel bij hun in het dorp.

Na de tempel bracht raceboy ons naar Kandy lake. Gister hadden we daar niet echt een mooie plek om een foto te maken. Nu heeft raceboy even een leuk kiekje van ons gemaakt.
Op naar de supermarkt. De gewone Sri Lankaanse supermarkt werd voorbij gelopen en we gingen een groot warenhuis in. Super de luxe en je moest door van de detectiepoortjes.
In deze supermarkt golden redelijk Nederlandse prijzen en je waande je ook niet in de Toko.

Tijdens het rondje door de winkel hebben we niet alleen maar snoep meegenomen. Blikjes cola en sprite, bubblegum, wasco, tekenblokken en koekjes leken ons ook wel geschikt om in het dorp uit te delen. We hadden Robert gevraagd om nog wat 10 kilo zakken rijst mee te nemen zodat we deze ook konden uitdelen aan de buren van mijn moeder.
We hadden namelijk de eerste keer nog geen zicht op wat er nodig was daar.

’s Avonds toen we bij het diner kwamen, kwam er meteen een ober naar ons toe. “Special Plate” zei hij tegen Pieter. Omdat we op dit moment nog bijna de enigen in het hotel zijn, met nog 24 andere kamers, waaronder voornamelijk Sri Lankanen, hadden ze voor de lunch ook al een klein Sri Lankaans buffet en voor ons apart een bordje spaghetti.
Maar het bleek geen “Special plate” te zijn maar “Special Place”. Het hoofd bediening nam ons mee naar een speciaal tafeltje bij het zwembad, tussen de bomen. Er brandde een kaarsje in één of ander hangende constructie. Boven in de hangende constructie waren 2 hartjes van rood papier bevestigd.
Echt te schattig! Ik dacht dat Pieter het geregeld had, hij dacht dat ik het geregeld had. Maar het ware de heren van het hotel.
Ze waren er de hele dag mee bezig geweest. Toen Pieter de hoofdober vertelde dat ik nu “very happy”was zei hij “Yes, I can see it on her face!”
Volgens mij had ik een smile van oor tot oor.
We hebben heerlijk gegeten en wijntjes gedronken en eindelijk eens wat uitgebreider met alle obers gesproken. We zijn erg geïnteresseerd in hun manier van leven en werken. En hier vertellen ze dan ook trots over.
Na het eten nog even geprobeerd om te skypen maar iedereen was offline.
Dus lekker het mandje in.
Morgen is alweer de aller-aller-aller laatste dag op ons prachtige eilandje. En ook het afscheid van mijn moeder en familie….. snik, snik!