Dag 9 - The First Meeting
Door: Gemma & Pieter
Blijf op de hoogte en volg Pieter en Gemma
04 Juni 2012 | Sri Lanka, Colombo
Vanmorgen bij het ontbijt had Gerben de broodrooster in de fik! Het is namelijk echt een brood rooster maar Gerben meende het als tosti-apparaat te kunnen gebruiken. Het brood met kaas en vlees viel uit elkaar en de hele boel in rook en vlammen.
De bediening kon er, geloof ik, wel om lachen, wij iets minder en de mede hotelgenoten geloof ik nog iets minder.
Vandaag een bijzondere dag! Wij hebben jullie namelijk in het verslag van dag 5 - Back to the roots niet alles verteld.
We werden bij de Estate flink bekeken toch! Nou, we kwamen daar een jongen tegen die mijn vader en Robert naar de Estate wees. Toen de jongen onderweg vroeg wat we kwamen doen, vertelde Robert de naam van mijn moeder, Susila. De jongen vertelde dat hij haar kende en dat ze nog steeds in het gebied woont.
We hoorden dat ze getrouwd was met een man, die helaas 3 jaar geleden is overleden, en dat ze 4 kinderen had. 3 jongens in de leeftijd van 15-20 jaar en een meisje ongeveer 10 jaar oud. We hoorden dat m’n moeder en de oudste zoon nu op een private Estate werkte en dat de jongere zoon op dezelfde rubberplantage werkte als mijn moeder vroeger. De jongste zoon deed niks en de het meisje ging naar school.
Ook vertelde hij dat we haar waarschijnlijk tegengekomen waren op onze adventure trip naar boven. Ze ging namelijk in de tuktuk naar beneden om haar dochter op te halen van school. Wow, we stonden te trillen op onze benen na het horen van dit verhaal. De jongen (we noemen hem the boy with the white shirt) had een mobiel en Robert en hij hebben nummers uitgewisseld. Ik werd Spaans benauwd van dit alles wat zomaar op mijn pad kwam en we hebben besloten om weer terug naar het hotel te gaan. We moesten het eerst maar even laten bezinken. De tamtam in zo’n dorpje werkt heel erg goed en de terugreis naar beneden was erg grappig. De mensen stonden allemaal langs de weg naar ons te zwaaien. En we zijn 2 tuktuks tegengekomen waarbij de mensen haast uit de tuktuk hingen om ons te kunnen zien. Misschien zat ze daar wel in?!
Nu zondag 3 juni gaan we haar ontmoeten! Wat eerst een-ver-van-mn-bed-show leek komt nu heel dichtbij. We zijn onderweg naar Nelundeniya de plaats van de Estate, 3 uren rijden vanaf Kalutara.
Robert heeft steeds contact gehad met the boy with the white shirt en als we 15 minuten van het plaatsje af zijn moeten we bellen, dan komt hij met m’n moeder en mijn half broertjes en zusje naar beneden met de tuk tuk.
Heel spannend. Ik kon vanmorgen nauwelijks m’n nagels lakken en Ellen heeft mijn jurkje nog even gerepareerd met een naaisetje omdat mijn handen zo trilden.
In het hotel heb ik van facebook en hyves nog wat foto’s op usb gezet en deze hebben we net onderweg laten afdrukken. We hebben foto’s van mij, onze familie, huis, tuin, huisdieren, collega’s, vrienden en foto’s van vroeger van mij en Dilan afgedrukt om haar te laten zien en te geven.
We zijn allemaal zeer gespannen! Hoe het afloopt horen jullie zo. Op de terugreis zal ik ons verslag afmaken.
Spannend!!!
Terugreis
Rond 12:30 kwamen we aan bij het bergweggetje omhoog. Robert belde de boy with the white shirt en ze waren onderweg naar beneden. Vol verwachting stonden we te wachten en Gerben en Ellen bleven in de taxi. We hadden afgesproken dat Robert en Wouter eerst even met ze gingen praten en dat daarna Pieter en ik die kant op zouden lopen. We wilden na de eerst ontmoeting Gerben en Ellen erbij halen.
Zo gezegd zo gedaan. Pieter en ik liepen hand in hand die kant op. Pieter filmde ondertussen. (Wat ik overigens door de spanningen helemaal niet door had) Toen ik dichterbij kwam zag ik een vrouw staan met haar hand voor de mond van ongeloof. Ze had haar kinderen ook bij zich. Ik zag meteen dat het mijn moeder was. Zoiets voel je dus gewoon en ze leek ook erg op de foto die ik van haar had! Ze liep op me af en ze hield me stevig vast. Met beide handen hield ze m’n hoofd vast. Ze begon vreselijk te huilen, te krijsen gewoon en we hebben een paar minuten zo gestaan. Ze hield me zo stevig vast dat ik haar gezicht nog niet goed had kunnen bekijken. Toen we los kwamen van elkaar had ze bloed in haar mond. Ze had waarschijnlijk haar wang of iets dergelijk kapot gebeten van de zenuwen.
Na nog een innige knuffel maakte ik kennis met mijn 3 halfbroers van groot naar klein en als laatste mijn jongere halfzusje, die vanaf dat moment niet meer van mijn zij week. Ze liet m’n hand niet meer los!! De jongens zijn 19, 15 en 12 jaar en het meisje is 8 jaar.
We besloten om na de ontmoeting ergens wat te gaan drinken zodat we rustig konden praten en foto’s konden laten zien. Er waren inmiddels behoorlijk wat pottenkijkers bij komen staan:)
Ze waren met z’n vijven met de white-shirt-boy in de tuktuk naar beneden gekomen en m’n 3 oudste broertjes gingen met ons mee in de taxi naar het restaurant. Onderweg lachten mijn broers en ik alleen maar naar elkaar en ik kreeg een pasfoto van mijn oudste broer. M’n moeder en m’n jongste zusje en broertje gingen met de tuktuk.
Bij het restaurant maakten Gerben en Ellen kennis met ze. We gingen binnen aan een grote witte gedekte tafel zitten en er werd cola, Fanta en sprite op tafel gezet.
Ik zat naast mijn moeder en toen we gingen drinken bracht ze haar drinken naar mijn mond. Ik werd een aantal slokken gevoed zeg maar. Heel bijzonder. Daarna dronken al haar kinderen uit hetzelfde glas.
Robert vertaalde voor mij wat er op de foto’s te zien was. Toen ze een mooie recente foto zag haalde ze die uit het stapeltje. Ik vertelde haar via Robert dat ze alle foto’s mocht houden. De foto’s gingen de hele familie rond.
Mijn moeder vertelde dat ze na de zwangerschap heel erg ziek was. Ze heeft in het ziekenhuis gelegen en ze is heel veel kwijt van die periode. Voor haar gevoel was haar kind zomaar bij haar weg gehaald, ineens was ik weg! Er werd verteld dat mijn echte vader dat toen der tijd heeft geregeld. Hij kon lezen en schrijven en heeft de papieren getekend. Het is nog een beetje een vaag verhaal maar wij denken dat mijn moeder toen der tijd niet echt geweten heeft wat er allemaal gebeurde. En dat ze zwangerschapsvergiftiging, postnatale stress syndroom, black out of iets dergelijks gehad heeft en dat ze geestelijk ook erg in de war was. Ze herkende mijn vader ook niet meteen.
Pas toen we de foto’s van haar en mij bij het klooster met mama Maureen lieten zien kwam alles weer boven.
Robert had ondertussen een uitgebreid lunchbuffet voor ons geregeld. Dus we hebben heerlijk gegeten. Spreken lukte niet echt tijdens het eten maar echt waar, blikken zeggen genoeg!
Zij aten met de handen, wij met mes en vork. Aan het eind pakten zij voor het fruit ook allemaal een vork. En ze gaven mij allemaal stukjes ananas die ik uiteraard met de handen moest opeten.
We wisselden telefoonnummers uit (mijn oudste broers hebben allebei een mobiel) en ik schreef mijn adres op voor mijn moeder. Als we ze willen smsen kunnen we het bericht in het Engels naar Robert sturen en hij vertaald het in het singalees en stuurt het door naar mijn oudste broer.
We hebben ondertussen al 2 berichten ontvangen “goodn9t” en “goodmomin”. Maar we begrijpen het:) en ze zoeken contact, super toch!
M’n zusje zat steeds aan m’n all-inclusive polsbandje. Ik denk dat ze dat wilde hebben. Ik moet het omhouden hier in het hotel dus deze kon ik haar niet geven. Robert legde haar uit waarom. Toen ze mijn haar elastiekje zag om de andere arm heb ik haar die maar gegeven. Ze was helemaal bij. Mijn moeder vertelde dat ze al 2 dagen klaar staat ’s ochtends om haar big sister te ontmoeten.
Na het eten maakten we in de tuin van het restaurant nog wat foto’s en op de parkeerplaats namen we afscheid.
Ik heb mijn moeder wel 3 keer een knuffel gegeven en toen ze weg reden met z’n allen in de tuktuk zwaaiden we allemaal uitbundig.
Woensdag gaan Pieter en ik er weer heen. Dan gaan we echt naar haar huisje bij de Estate. We gaan dan ook weer spullen meenemen en we gaan proberen of we een tv op de kop kunnen tikken zodat ze in hun huisje tv kunnen kijken. (We vroegen namelijk aan de kinderen wat ze graag wilde hebben).
We reden terug naar het hotel en tijdens de 3 uur durende trip hadden we het over hoe bijzonder deze ontmoeting was.
Terug bij het hotel namen we eerst maar eens een beste borrel en proosten we op mijn nieuwe familie! (En ik had nog niet zo’n grote familie thuis;-)haha)
Na een rondje familie in Nederland bellen en skypen gingen we eten. Na het eten hebben we nog een paar borrels gedronken en we waren allemaal zeer goed gehumeurd! De spanning was er af!
Toen we om een uur of 12 op bed lagen heb ik eerst even een flink potje zitten janken!
Alle spanningen kwamen eruit en gelukkig was Pieter er om me op dat moment op te vangen<3 (echte liefde….)
De bediening kon er, geloof ik, wel om lachen, wij iets minder en de mede hotelgenoten geloof ik nog iets minder.
Vandaag een bijzondere dag! Wij hebben jullie namelijk in het verslag van dag 5 - Back to the roots niet alles verteld.
We werden bij de Estate flink bekeken toch! Nou, we kwamen daar een jongen tegen die mijn vader en Robert naar de Estate wees. Toen de jongen onderweg vroeg wat we kwamen doen, vertelde Robert de naam van mijn moeder, Susila. De jongen vertelde dat hij haar kende en dat ze nog steeds in het gebied woont.
We hoorden dat ze getrouwd was met een man, die helaas 3 jaar geleden is overleden, en dat ze 4 kinderen had. 3 jongens in de leeftijd van 15-20 jaar en een meisje ongeveer 10 jaar oud. We hoorden dat m’n moeder en de oudste zoon nu op een private Estate werkte en dat de jongere zoon op dezelfde rubberplantage werkte als mijn moeder vroeger. De jongste zoon deed niks en de het meisje ging naar school.
Ook vertelde hij dat we haar waarschijnlijk tegengekomen waren op onze adventure trip naar boven. Ze ging namelijk in de tuktuk naar beneden om haar dochter op te halen van school. Wow, we stonden te trillen op onze benen na het horen van dit verhaal. De jongen (we noemen hem the boy with the white shirt) had een mobiel en Robert en hij hebben nummers uitgewisseld. Ik werd Spaans benauwd van dit alles wat zomaar op mijn pad kwam en we hebben besloten om weer terug naar het hotel te gaan. We moesten het eerst maar even laten bezinken. De tamtam in zo’n dorpje werkt heel erg goed en de terugreis naar beneden was erg grappig. De mensen stonden allemaal langs de weg naar ons te zwaaien. En we zijn 2 tuktuks tegengekomen waarbij de mensen haast uit de tuktuk hingen om ons te kunnen zien. Misschien zat ze daar wel in?!
Nu zondag 3 juni gaan we haar ontmoeten! Wat eerst een-ver-van-mn-bed-show leek komt nu heel dichtbij. We zijn onderweg naar Nelundeniya de plaats van de Estate, 3 uren rijden vanaf Kalutara.
Robert heeft steeds contact gehad met the boy with the white shirt en als we 15 minuten van het plaatsje af zijn moeten we bellen, dan komt hij met m’n moeder en mijn half broertjes en zusje naar beneden met de tuk tuk.
Heel spannend. Ik kon vanmorgen nauwelijks m’n nagels lakken en Ellen heeft mijn jurkje nog even gerepareerd met een naaisetje omdat mijn handen zo trilden.
In het hotel heb ik van facebook en hyves nog wat foto’s op usb gezet en deze hebben we net onderweg laten afdrukken. We hebben foto’s van mij, onze familie, huis, tuin, huisdieren, collega’s, vrienden en foto’s van vroeger van mij en Dilan afgedrukt om haar te laten zien en te geven.
We zijn allemaal zeer gespannen! Hoe het afloopt horen jullie zo. Op de terugreis zal ik ons verslag afmaken.
Spannend!!!
Terugreis
Rond 12:30 kwamen we aan bij het bergweggetje omhoog. Robert belde de boy with the white shirt en ze waren onderweg naar beneden. Vol verwachting stonden we te wachten en Gerben en Ellen bleven in de taxi. We hadden afgesproken dat Robert en Wouter eerst even met ze gingen praten en dat daarna Pieter en ik die kant op zouden lopen. We wilden na de eerst ontmoeting Gerben en Ellen erbij halen.
Zo gezegd zo gedaan. Pieter en ik liepen hand in hand die kant op. Pieter filmde ondertussen. (Wat ik overigens door de spanningen helemaal niet door had) Toen ik dichterbij kwam zag ik een vrouw staan met haar hand voor de mond van ongeloof. Ze had haar kinderen ook bij zich. Ik zag meteen dat het mijn moeder was. Zoiets voel je dus gewoon en ze leek ook erg op de foto die ik van haar had! Ze liep op me af en ze hield me stevig vast. Met beide handen hield ze m’n hoofd vast. Ze begon vreselijk te huilen, te krijsen gewoon en we hebben een paar minuten zo gestaan. Ze hield me zo stevig vast dat ik haar gezicht nog niet goed had kunnen bekijken. Toen we los kwamen van elkaar had ze bloed in haar mond. Ze had waarschijnlijk haar wang of iets dergelijk kapot gebeten van de zenuwen.
Na nog een innige knuffel maakte ik kennis met mijn 3 halfbroers van groot naar klein en als laatste mijn jongere halfzusje, die vanaf dat moment niet meer van mijn zij week. Ze liet m’n hand niet meer los!! De jongens zijn 19, 15 en 12 jaar en het meisje is 8 jaar.
We besloten om na de ontmoeting ergens wat te gaan drinken zodat we rustig konden praten en foto’s konden laten zien. Er waren inmiddels behoorlijk wat pottenkijkers bij komen staan:)
Ze waren met z’n vijven met de white-shirt-boy in de tuktuk naar beneden gekomen en m’n 3 oudste broertjes gingen met ons mee in de taxi naar het restaurant. Onderweg lachten mijn broers en ik alleen maar naar elkaar en ik kreeg een pasfoto van mijn oudste broer. M’n moeder en m’n jongste zusje en broertje gingen met de tuktuk.
Bij het restaurant maakten Gerben en Ellen kennis met ze. We gingen binnen aan een grote witte gedekte tafel zitten en er werd cola, Fanta en sprite op tafel gezet.
Ik zat naast mijn moeder en toen we gingen drinken bracht ze haar drinken naar mijn mond. Ik werd een aantal slokken gevoed zeg maar. Heel bijzonder. Daarna dronken al haar kinderen uit hetzelfde glas.
Robert vertaalde voor mij wat er op de foto’s te zien was. Toen ze een mooie recente foto zag haalde ze die uit het stapeltje. Ik vertelde haar via Robert dat ze alle foto’s mocht houden. De foto’s gingen de hele familie rond.
Mijn moeder vertelde dat ze na de zwangerschap heel erg ziek was. Ze heeft in het ziekenhuis gelegen en ze is heel veel kwijt van die periode. Voor haar gevoel was haar kind zomaar bij haar weg gehaald, ineens was ik weg! Er werd verteld dat mijn echte vader dat toen der tijd heeft geregeld. Hij kon lezen en schrijven en heeft de papieren getekend. Het is nog een beetje een vaag verhaal maar wij denken dat mijn moeder toen der tijd niet echt geweten heeft wat er allemaal gebeurde. En dat ze zwangerschapsvergiftiging, postnatale stress syndroom, black out of iets dergelijks gehad heeft en dat ze geestelijk ook erg in de war was. Ze herkende mijn vader ook niet meteen.
Pas toen we de foto’s van haar en mij bij het klooster met mama Maureen lieten zien kwam alles weer boven.
Robert had ondertussen een uitgebreid lunchbuffet voor ons geregeld. Dus we hebben heerlijk gegeten. Spreken lukte niet echt tijdens het eten maar echt waar, blikken zeggen genoeg!
Zij aten met de handen, wij met mes en vork. Aan het eind pakten zij voor het fruit ook allemaal een vork. En ze gaven mij allemaal stukjes ananas die ik uiteraard met de handen moest opeten.
We wisselden telefoonnummers uit (mijn oudste broers hebben allebei een mobiel) en ik schreef mijn adres op voor mijn moeder. Als we ze willen smsen kunnen we het bericht in het Engels naar Robert sturen en hij vertaald het in het singalees en stuurt het door naar mijn oudste broer.
We hebben ondertussen al 2 berichten ontvangen “goodn9t” en “goodmomin”. Maar we begrijpen het:) en ze zoeken contact, super toch!
M’n zusje zat steeds aan m’n all-inclusive polsbandje. Ik denk dat ze dat wilde hebben. Ik moet het omhouden hier in het hotel dus deze kon ik haar niet geven. Robert legde haar uit waarom. Toen ze mijn haar elastiekje zag om de andere arm heb ik haar die maar gegeven. Ze was helemaal bij. Mijn moeder vertelde dat ze al 2 dagen klaar staat ’s ochtends om haar big sister te ontmoeten.
Na het eten maakten we in de tuin van het restaurant nog wat foto’s en op de parkeerplaats namen we afscheid.
Ik heb mijn moeder wel 3 keer een knuffel gegeven en toen ze weg reden met z’n allen in de tuktuk zwaaiden we allemaal uitbundig.
Woensdag gaan Pieter en ik er weer heen. Dan gaan we echt naar haar huisje bij de Estate. We gaan dan ook weer spullen meenemen en we gaan proberen of we een tv op de kop kunnen tikken zodat ze in hun huisje tv kunnen kijken. (We vroegen namelijk aan de kinderen wat ze graag wilde hebben).
We reden terug naar het hotel en tijdens de 3 uur durende trip hadden we het over hoe bijzonder deze ontmoeting was.
Terug bij het hotel namen we eerst maar eens een beste borrel en proosten we op mijn nieuwe familie! (En ik had nog niet zo’n grote familie thuis;-)haha)
Na een rondje familie in Nederland bellen en skypen gingen we eten. Na het eten hebben we nog een paar borrels gedronken en we waren allemaal zeer goed gehumeurd! De spanning was er af!
Toen we om een uur of 12 op bed lagen heb ik eerst even een flink potje zitten janken!
Alle spanningen kwamen eruit en gelukkig was Pieter er om me op dat moment op te vangen<3 (echte liefde….)
-
04 Juni 2012 - 07:41
René & Marja:
Super gaaf !!!!! -
04 Juni 2012 - 07:45
Hugo En Annelies:
Echt zo mooi verhaal! We skypen dinsdag! Ben zo blij voor jullie!
Kus hugo en anne -
04 Juni 2012 - 07:50
Jose:
Wij zijn er stil van !!
-
04 Juni 2012 - 08:11
Janny:
Hey Gemma
Bedankt voor de groetjes, die ik via familie gekregen heb.
Wat fijn dat je je moeder hebt gevonden...!! Tanja heeft me net in een uurtje bij gepraat... echt super gaaf!
Veel plezier daar, en geniet er van! en groetjes aan Pieter, Ellen en Gerben!
Groetjes Janny (en Hendrik en Dikke tut van de kids!) -
04 Juni 2012 - 08:24
Jitske:
Echt fantastisch! En wat schrijf je het allemaal mooi op! Nog lekker genieten daar en tot volgende week :) -
04 Juni 2012 - 08:29
Akkelien:
Hej meid
Wow... kippenvel.
Wat mooi zeg! Je hebt heel wat te vertellen als je weer terug bent! Geniet ervan zoveel als je kunt!
Liefs Akkelien -
04 Juni 2012 - 08:35
Martha:
Waauw Gemma!! Wat een super verhaal, en fijn dat je je moeder hebt gevonden! Ben benieuwd naar de volgende verhalen! :D xx -
04 Juni 2012 - 08:43
JTST:
GEWELDIG! Het was fijn met jullie te skypen. We vinden het zo mooi voor je/jullie! En ook voor je moeder. Prachtig!
En wat een mooie familie heb je erbij gekregen. Heel veel plezier nog van de week en heel veel genieten!
En inderdaad je kunt prachtig schrijven, een boek?
Liefs van Jeroen, Tanja, Stijn en Tim -
04 Juni 2012 - 08:52
Janny:
Hey Gemma en Pieter
Ik zou jullie nog wat doneren voor de geweldige acties die jullie doen.
Ik lees in jullie verslag dat jullie spullen willen kopen voor Jullie familie daar. Ik heb dus nu een bedrag van 25euro naar Gemma gestort, zodat jullie dit kunnen gebruiken Voor mama Sri Lanka en jullie broers en zusje!
Veel succes ermee!
Groetjes Janny -
04 Juni 2012 - 09:43
Anneloes:
Tranen rollen over mn wangen als ik dit lees...!!! Dit heeft gewoon zo moeten zijn! We waren door het dolle heen gister, mn ouders mn zusje , Es en ik! Zo blij zijn we voor jou! Wat een fantastische reis voor jullie allemaal en dat jullie dit samen meemaken! Geen woorden voor.. Hoop vanavond ff te kunnen skypen met je! Kan niet wachten tot jullie weer thuis zijn en de filmpjes te zien! geniet nog met volle teugen! Love you!!!! <3 -
04 Juni 2012 - 09:56
Brakeltjes:
Hoi familie
Dat is ff slikken als je dit allemaal leest super blij voor jou Gemma .
Groetjes van ons -
04 Juni 2012 - 10:28
Simone :
koude rillingen en tranen bij het lezen van jouw verhaal.
K vind dit geweldig voor je meid!!!! -
04 Juni 2012 - 10:42
Rene Brakel:
Vet bijzonder, echt heeeel mooi!!!!!!
X Rene -
04 Juni 2012 - 10:50
Linds:
Wat supergaaf Gemma...helemaal top :) -
04 Juni 2012 - 10:55
Ronald:
Zit te eten met een brok in mijn keel.
Gewoon fantastisch !!!!! -
04 Juni 2012 - 14:11
Irisj:
Gemma! Wat heerlijk,wat geweldig! Wat prachtig mooi en bijzonder! Geniet ervan lieve Gemma :) kus! -
04 Juni 2012 - 17:02
Iris:
Hee Gem,
Wat super! Kreeg er piekevel van...
X Iris -
04 Juni 2012 - 19:30
Marja & Siep:
Oh Gemma, wat ontroerend om te lezen dat je je memmie hebt gevonden. Ik zit nu al een paar uur jou verslagen door te nemen met een zakdoekje binnen handbereik Zo mooi!! Geniet ervan met zijn allen. xxx
-
04 Juni 2012 - 21:05
Diede:
Woow gem wat geweldig ik ben zo blij voor je! Ik heb ook echt de tranen in mijn ogen!! Waaauuww wat goed super cool!!! Kippevel!!!
Loveyou en geniet!!!!!! -
05 Juni 2012 - 11:42
Fardau:
Hey Gemma,
Kippenvel.. Mooie Verhalen!!
Geniet er van!!
Liefs Fardau -
06 Juni 2012 - 08:18
Lianne En Sebastian:
Heey Gemma en Pieter,
Wat een verhalen echt we krijgen er kippenvel van,ik had gewoon de tranen in de ogen toen we dit aan het lezen waren.
Geniet er nog van!
Hele dikke tut Lianne en Sebas.
Spreken snel wat af voor de foto's en bijzondere verhalen.
-
06 Juni 2012 - 19:28
Jenny:
Wauw, wat een fantastische ervaring!! -
06 Juni 2012 - 19:43
Hieke:
Gemma,
Wat een ontroerend verhaal! Prachtig, wat moet dat bijzonder zijn! liefs Hieke -
06 Juni 2012 - 20:46
Cathy:
Slik, wow gem, bizar moet het voor je zijn allemaal!! Kippenvel als ik het lees... En dat je zo dichtbij bent, toeval bestaat niet! Geniet van je laatste dagje!! X -
06 Juni 2012 - 23:39
Bronach:
Wow!!! IK lees het nu pas! Wat ontzettend bijzonder! Ik vind het gewelldig.Ik heb echt zin om met jullie binnenkort te babbellen!!! Geniet van de laatste paar dagen. Liefs for all!! -
21 Juli 2012 - 18:53
ELLY HOEKSTRA :
Gemma en Pieter !!!
Ik heb jullie verhaal gelezen , vond t, helemaal geweldig dat je je moeder en fam. gevonden hebt , en wat een prachtige foto,s een reis om nooit te vergeten .... super meid !!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
